شما هیچ موردی در سبد خرید خود ندارید.
کاکائو بومی آمریکای جنوبی، و آمریکای مرکزی است و دست کم به درازنای پنج هزار سال در این منطقهها کشت میشدهاست. بهجاماندههای شیمیایی که در سفالهای باستانی یافته شدهاست، نشان میدهد که مردم بومی منطقهای که امروز در نزدیکی اکوادور زندگی میکنند، کاکائو را به عنوان خوراک، دارو و نوشیدنی به کار میگرفتند. یافتههای باستانشناسی نشاندهندهٔ کشت و بهکارگیری خوراکی از این مایه در هندوراس، نزدیک به ۱۱۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است. شکلات در آمریکای مرکزی، نوعی کالای لوکس انگاشته میشد و دانههای کاکائو هم به عنوان پول بهکار میگرفتند. در گذشته شکلات بیشتر در نوشیدنیهای شکلاتی کاربرد داشتهاست
با پیشرفتهایی که در صنعت شکلات انجام شد محبوبیت فراگیر شکلات، مدیون جنگ جهانی اول است. در هنگام این جنگ، این مایه خوراکی به عنوان جیره خوراکی سربازان به کار گرفته شد و سربازان پس از بازگشت از جنگ، بهترین مُبَلِغِ آن بودند. بدین گونه تا سال ۱۹۳۰ (میلادی) حدود چهل هزار گونه شکلات گوناگون تولید شد.
تولید و مصرف شکلات در ایران نیز همچون بسیاری از کشورها پیشینهای چندانی ندارد. نخستین کارخانه شکلاتسازی در ایران در سال ۱۳۲۴ (خورشیدی) بدست دو برادر در تبریز راهاندازی شد. فراورده این کارخانه تا دورانی تنها آبنبات و تافی برای بچهها بود؛ که پستر به نام «داداش برادر» شناخته شد و امروزه با نام «آیدین» شناخته میشود. این کارخانه و کارخانههای بسیاری که پس از آن به وجود آمدند به آرامی دامنه کار خود را گستردند و گونههای دیگری از فراوردهها را تولید کردند. در دهههای کنونی این شرکتها به سوی تولید شکلاتهای تختهای و لُقمهای در قالب مجلسی حرکت کردهاند. بهگونه ای که امروزه گونههای تافی، کارامل، کرم کاکائو، کارولین و تارافل و شکلاتهای مغزدار، فانتزی، تلخ و روشن در شکلهای گوناگون با بستهبندیهای مناسب تولید میکنند. این شرکتها از فناوری پیشرفته در زمینه به کارگیری از دانههای روغنی کاکائو برخوردارند و برخی از آنها در سالهای اخیر به عنوان واحدهای تولیدکننده یا صادرکننده نمونه برگزیده شده و پاداشهایی هم دریافت کردهاند.
امروزه نزدیک به هزار واحد صنعتی با ظرفیت تولید سالانه نزدیک به ده میلیون تن شیرینی و شکلات در ایران فعالیت دارند؛ ولی حجم تولید آنها نزدیک ۵۰ درصد ظرفیت آنهاست و نزدیک ۲۰ درصد از آنچه تولید میکنند به خارج صادر میشود. صادرات شکلات ایرانی در دهه ۱۳۸۰ (خورشیدی) افزایش چشمگیری داشتهاست.